Συχνότατο λάθος γιὰ τοὺς μὴ γνῶστες τῆς ἱστορίας, ποὺ συχνά-πυκνά κάνουν τὴν λανθασμένη σύνδεση τοῦ τοπωνυμίου τῆς Ἀττικῆς «Γουδή» μὲ τὸ ἀντικείμενο «γουδί».
Ἡ τοποθεσία «Γουδή», γιὰ τὴν ὁποία ἀκόμα καὶ τὸ ἴδιο τὸ κράτος (!) εἶχε σφάλει, γραφόταν στὶς πινακίδες ὡς «Γουδί» μέχρι πρὶν ἀπὸ λίγα χρόνια (2006) ἀλλὰ ἔπειτα ἀπὸ πολλὲς ἐκκλίσεις ἀνθρώπων, ποὺ γνωρίζουν τὴν ἱστορία τῆς ὀνομασίας, ἔγινε ἡ διόρθωση. Πρόκειται γιὰ ὀνομασία ποὺ ἐδόθη στὴν περιοχή («πεδίον τοῦ Γουδή» ἔπειτα «πεδίον Γουδή») , ἡ ὁποία χρησιμοποιεῖτο ὡς πεδίο στρατιωτικῶν ἀσκήσεων. Μὲ τὰ χρόνια ἡ περιοχὴ οἰκοδομήθηκε καὶ ἔμεινε ἡ ὀνομασία «Γουδή». Γνωστὸ εἶναι καὶ τὸ Κίνημα στὸ Γουδή τῷ 1909.
Γιατὶ Γουδή;
Ἡ οἰκογένεια Γουδὴ ἦταν μία ναυτικὴ οἰκογένεια ἀπὸ τὶς Σπέτσες, ἡ ὁποία βοήθησε κατὰ τὴν ἑλληνικὴ ἐπανάσταση τοῦ 1821. Πρὸς τιμὴν αὐτῆς λοιπὸν ὀνομάστηκε «πεδίον τοῦ Γουδή».
Ἀπὸ τὴν ἄλλη ἡ ἐτυμολογία τῆς λέξεως «γουδί»:
γουδί < μεσν. γδί(ν) <μεσν. ἰγδίον < ἀρχ. ἰγδίς /ἰγδίον
Καμμία σχέση, λοιπόν, ἀνάμεσα σὲ αὐτὰ τὰ δύο. Τώρα ὅσον ἀναφορά στὴν κλίση τῆς τοποθεσίας, δὲν μπορεῖ φυσικὰ νὰ λαμβάνεται ὡς οὐδέτερο, ἂν καὶ ἡ γλῶσσα ἔχει τὴν τάση, ἐδὼ πρόκειται γιὰ τὴν διατήρηση τῆς ἱστορικῆς μνήμης καὶ ὄχι γιὰ ὑποκριτισμοὺς ἀπέναντι στὴν γλῶσσα. (π.χ. τὸ παλτὸ - τὰ παλτὸ ἀντὶ τὰ παλτά)
Τὸ πιὸ εὔλογο εἶναι νὰ γίνεται κάτι ἀνάλογο ὅπως σὲ ἄλλες τοποθεσίας παρομοίου ὀνόματος. Σὰν νὰ σκεφτόμαστε «πεδίον Γουδή» καὶ νὰ παραλείπουμε τὸ «πεδίον».
π.χ. μένω/πάω στοῦ Γουδή, (ὅπως, στοῦ Ζωγράφου)
καὶ στὸ Γουδή
Ἡ τοποθεσία «Γουδή», γιὰ τὴν ὁποία ἀκόμα καὶ τὸ ἴδιο τὸ κράτος (!) εἶχε σφάλει, γραφόταν στὶς πινακίδες ὡς «Γουδί» μέχρι πρὶν ἀπὸ λίγα χρόνια (2006) ἀλλὰ ἔπειτα ἀπὸ πολλὲς ἐκκλίσεις ἀνθρώπων, ποὺ γνωρίζουν τὴν ἱστορία τῆς ὀνομασίας, ἔγινε ἡ διόρθωση. Πρόκειται γιὰ ὀνομασία ποὺ ἐδόθη στὴν περιοχή («πεδίον τοῦ Γουδή» ἔπειτα «πεδίον Γουδή») , ἡ ὁποία χρησιμοποιεῖτο ὡς πεδίο στρατιωτικῶν ἀσκήσεων. Μὲ τὰ χρόνια ἡ περιοχὴ οἰκοδομήθηκε καὶ ἔμεινε ἡ ὀνομασία «Γουδή». Γνωστὸ εἶναι καὶ τὸ Κίνημα στὸ Γουδή τῷ 1909.
Γιατὶ Γουδή;
Ἡ οἰκογένεια Γουδὴ ἦταν μία ναυτικὴ οἰκογένεια ἀπὸ τὶς Σπέτσες, ἡ ὁποία βοήθησε κατὰ τὴν ἑλληνικὴ ἐπανάσταση τοῦ 1821. Πρὸς τιμὴν αὐτῆς λοιπὸν ὀνομάστηκε «πεδίον τοῦ Γουδή».
Ἀπὸ τὴν ἄλλη ἡ ἐτυμολογία τῆς λέξεως «γουδί»:
γουδί < μεσν. γδί(ν) <μεσν. ἰγδίον < ἀρχ. ἰγδίς /ἰγδίον
Καμμία σχέση, λοιπόν, ἀνάμεσα σὲ αὐτὰ τὰ δύο. Τώρα ὅσον ἀναφορά στὴν κλίση τῆς τοποθεσίας, δὲν μπορεῖ φυσικὰ νὰ λαμβάνεται ὡς οὐδέτερο, ἂν καὶ ἡ γλῶσσα ἔχει τὴν τάση, ἐδὼ πρόκειται γιὰ τὴν διατήρηση τῆς ἱστορικῆς μνήμης καὶ ὄχι γιὰ ὑποκριτισμοὺς ἀπέναντι στὴν γλῶσσα. (π.χ. τὸ παλτὸ - τὰ παλτὸ ἀντὶ τὰ παλτά)
Τὸ πιὸ εὔλογο εἶναι νὰ γίνεται κάτι ἀνάλογο ὅπως σὲ ἄλλες τοποθεσίας παρομοίου ὀνόματος. Σὰν νὰ σκεφτόμαστε «πεδίον Γουδή» καὶ νὰ παραλείπουμε τὸ «πεδίον».
π.χ. μένω/πάω στοῦ Γουδή, (ὅπως, στοῦ Ζωγράφου)
καὶ στὸ Γουδή
Κανένας δε μένει στου Γουδή. Όλοι στο Γουδή/ί μένουν. Αν λοιπόν είναι να υιοθετήσουμε τη γραφή Γουδή, θα πρέπει να υιοθετήσουμε και τη γραφή Λιόπεση ή Κουκάκη.
ΑπάντησηΔιαγραφήnytimes.com nice ta meet ya', Slob Slobber nd.gr
ΑπάντησηΔιαγραφή