ΠΟΛΥΣ-ΠΟΛΛΗ-ΠΟΛΥ & ΠΟΛΥ

Συχνὰ λάθη γίνονται στὴν χρήση αὐτῆς τῆς λέξης, κυρίως γιατὶ δὲν συνειδητοποιοῦν ὅλοι τὸν συνταντικὸ ρόλο, ποὺ κατέχει ἡ λέξη.

Μιλᾶμε γιὰ τὸν ἐπιθετικὸ προσδιορισμό «ὁ πολύς, ἡ πολλή, τὸ πολύ» καὶ τὸ ἐπίρρημα «πολύ».

Ὅταν λέμε π.χ. «Ἔχω πολλὴ δουλειὰ γιὰ αὕριο.»

Τὸ «πολλὴ» εἶναι μὲ δύο λάμδα καὶ «η» ἐπειδὴ πρόκειται γιὰ ἐπίθετο στὴν λέξη «δουλειά»

Ἄν ποῦμε π.χ. «Ἔχω πολὺ δύσκολη δουλειὰ γιὰ αὕριο» ὅμως, τότε τὸ «πολὺ» δὲν εἶναι ἐπίθετο στὴν λέξη «δουλειὰ» ἀλλὰ προσδιορίζει τὸ ἐπίθετο «δύσκολη».

Ἀντίστοιχα, πρέπει νὰ προσέχουμε τὸ πῶς χρησιμοποιεῖται ἡ λέξη, γιὰ νὰ ξέρουμε καὶ τὸ πῶς θὰ τὴν γράψουμε. Μόνο τὸ ἐπίθετο ἔχει δυο λάμδα καὶ αὐτὸ στὸ θηλυκό σὲ ἑνικὸ καὶ πληθυντικὸ καὶ στὸ ἀρσενικὸ καὶ οὐδέτερο γένος στὸν πληθυντικό τους.
                   
                                              ΕΝΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

ὁ πολὺς                               ἡ πολλὴ                       τὸ   πολὺ
τοῦ πολῦ (πολλοῦ)             τῆς πολλῆς                   τοῦ πολῦ (πολλοῦ)
τὸν πολὺ(ν)                        τὴν πολλὴ(ν)                τὸ  πολὺ
-πολὺ                                   -  πολλὴ                      - πολὺ


                                         ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

οἱ πολλοὶ                            οἱ πολλὲς                     τὰ πολλὰ
τῶν πολλῶν                       τῶν πολλῶν                 τῶν πολλῶν
τοὺς πολλοὺς                     τὶς πολλὲς                    τὰ πολλὰ
- πολλοὶ                               -  πολλὲς                      -  πολλὰ