ΨΥΧΗ

ψυχή<ψύχω (=πνέω, φυσῶ) Κατὰ τὴν ὁμηρικὴ ἀντίληψη ἡ ψυχή εἶναι μιὰ ἀέρινη μορφή ποὺ κατοικεῖ στὸ σῶμα ὅσο ζῆ ὁ ἄνθρωπος καὶ ἐξέρχεται ἀπὸ ἀυτὸ τὸ σῶμα μὲ τὴν τελευταῖα τοῦ πνοή ὡς μία σκιὰ-ὁμοίωμα τοῦ νεκροῦ, ποὺ κατοικεῖ πλέον στὸν ᾍδη.