ΣΟΥΒΛΑΚΙ (τὸ): μικρὰ κομμάτια κρέατος περασμένα σὲ μικρὴ καὶ λεπτὴ βέργα (σὲ μικρὴ σούβλα) γιὰ νὰ ψηθοῦν. π.χ. Ψήνω σουβλάκια στὰ κάρβουνα. Mία μερίδα ~. [μσν. σουβλακι < σούβλ(α) -άκι] : [Λεξικὸ Τριανταφυλλίδη]. Γιὰ νὰ καταλάβουν ὁρισμένοι ὅτι δὲν εἶναι σωστοὶ, ὅταν λέν :«Ἕνα σουβλάκι μὲ γύρο» Δὲν στέκει.
Ὅπως δὲν στέκει καὶ τὸ «μία πίττα καλαμάκι» γιατί:
ΚΑΛΑΜΑΚΙ (τὸ) ὑποκορ.:1. μικρὸ καλάμι. 2. μικρὸς πλαστικὸς ἢ γυάλινος σωλήνας μὲ τὸν ὁποῖο μὲ τὸν ὁποῖο ῥουφοῦν ἕνα ὑγρό.
Λόγῳ τοῦ ὅτι ἐν Ἀθήναις τὰ πρῶτα μαγαζιὰ χρησιμοποιοῦσαν μικρὲς αἰχμὲς ἀπὸ καλαμιὲς (καλαμάκια) γιὰ χαμηλὸ κόστος , γιὰ νὰ περνοῦν τὸ κρέας καὶ νὰ τὸ ψήνουν παρέμεινε ὁ ὅρος «καλαμάκι» σὲ αὐτὸ ποὺ ἔλεγαν ἄλλοι «σουβλάκι»
Ἔτσι καὶ ὁ ὅρος «καλαμάκι» ἀντὶ «σουβλάκι» δὲν εἶναι ἐντελῶς ἐσφαλμένος μιᾶς καὶ ὑπάρχει μιὰ ἱστορικὴ ἐξήγηση αὐτοῦ, ὅμως τὸ «σουβλάκι» ἐννοιολογικὰ δὲν μπορεῖ νὰ σημάνει αὐτὸ ποὺ λέγεται πλέον «πιττόγυρο»
ΚΑΛΑΜΑΚΙ (τὸ) ὑποκορ.:1. μικρὸ καλάμι. 2. μικρὸς πλαστικὸς ἢ γυάλινος σωλήνας μὲ τὸν ὁποῖο μὲ τὸν ὁποῖο ῥουφοῦν ἕνα ὑγρό.
Λόγῳ τοῦ ὅτι ἐν Ἀθήναις τὰ πρῶτα μαγαζιὰ χρησιμοποιοῦσαν μικρὲς αἰχμὲς ἀπὸ καλαμιὲς (καλαμάκια) γιὰ χαμηλὸ κόστος , γιὰ νὰ περνοῦν τὸ κρέας καὶ νὰ τὸ ψήνουν παρέμεινε ὁ ὅρος «καλαμάκι» σὲ αὐτὸ ποὺ ἔλεγαν ἄλλοι «σουβλάκι»
Ἔτσι καὶ ὁ ὅρος «καλαμάκι» ἀντὶ «σουβλάκι» δὲν εἶναι ἐντελῶς ἐσφαλμένος μιᾶς καὶ ὑπάρχει μιὰ ἱστορικὴ ἐξήγηση αὐτοῦ, ὅμως τὸ «σουβλάκι» ἐννοιολογικὰ δὲν μπορεῖ νὰ σημάνει αὐτὸ ποὺ λέγεται πλέον «πιττόγυρο»
Επιτέλους ένας Αθηναίος που λέει τα πράγματα όπως είναι!!! ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ μου, πέρα από τ' αστεία, τα κείμενά σας είναι πάρα πολύ ενδιαφέροντα και σας ευχαριστώ πολύ για τις πολύτιμες πληροφορίες που μας παρέχετε!
Καλή συνέχεια!
Δὲν ἔχει νὰ κάνει μὲ Ἀθήνα καὶ ἄλλες περιοχές... Ἔχει νὰ κάνει μὲ τὸ ποιὸ εἶναι τὸ σωστό. Εὑχαριστῶ γιὰ τὰ καλά σας λόγια. :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπορώ να φανταστώ ότι εκτός Αθηνών χρησιμοποιούσαν κάτι άλλο εκτός από καλάμι για στέλεχος στα σουβλάκια. Υποτίθεται ότι είναι λαϊκό έδεσμα, που υπήρχε πριν την εκβιομηχάνιση της ζωής. Αν λοιπόν σκεφτούμε ότι η σούβλα για σουβλάκια δεν μπορεί να είναι ένα λεπτό κλαδάκι (γιατί δεν είναι γερό), αλλά ούτε και να το πελεκάνε από ένα πιο χοντρό κλωνάρι (γιατί, προβιομηχανικά, θα ήταν τεράστια μανούρα για ελάχιστο αποτέλεσμα), μένει ως μοναδική λύση το να σχίσεις ένα καλάμι σε λωρίδες πλάτους λίγων χιλιοστών. Αυτό είναι και εύκολο να γίνει (μ' ένα κοινό σουγιά μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα) και γερό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆρα το "σουβλάκι" (η μικρή σούβλα) ήταν όντως από "καλαμάκι" (κομμάτι καλαμιού), παντού κατ' ανάγκην και όχι μόνο σε ορισμένα μέρη. Σήμερα που και οι δύο λέξεις χρησιμοποιούνται για το κρέας, όσο έγκυρη είναι η μία, ακριβώς τόσο είναι και η άλλη.
Επιπλέον, μια λιγότερο διαδεδομένη πληροφορία είναι ότι και τα σημερινά, βιομηχανικής κατασκευής, στελέχη για σουβλάκι φτιάχνονται από μπαμπού, δηλαδή ουσιαστικά καλάμι!
Όσο για το αν μπορούμε να λέμε "σουβλάκι" όταν έχει μέσα γύρο:
Λογικά σωστή η ένσταση, αλλά αφού η συνεκδοχή λειτούργησε μια φορά ("σουβλάκι"=στέλεχος για κρέας > "σουβλάκι"=το ίδιο το κρέας), γιατί να μην τη δεχτούμε και μια δεύτερη φορά;