ΜΕΔΟΥΣΑ ἐτυμολογία

Η ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ

   

  Ἡ λέξη σημαίνει αὐτὴ ποὺ φυλάσσει, προσέχει. Πρόκειται γιὰ μετοχὴ τοῦ ῥήματος «μέδω» (= «βασιλεύω», «προστατεύω», ἀργότερα «προσέχω», «προνοῶ») οἱ μετοχὲς «μεδέων/μέδουσα» οὐσιαστικοποιήθηκαν, σημαίνοντας τὸν/τὴν φύλακα καὶ ἀπὸ ἐκεῖ προέκυψε καὶ τὸ ὄνομα τῆς Μέδουσας.  

Ἴδιας ῥίζας καὶ ἡ «Μήτις» (=φρόνησις, σύνεσις), ἀλλὰ καί τὸ «μέτρο» (=σχέδιο)

Ἐπρόκειτο δὲ γιὰ ὄψη ποὺ χρησιμοποιεῖτο σὲ φυλαχτά ἤ ἐξ ἀρχῆς, προκαλῶντας τροφὴ γιὰ τὴν μυθολογία εἴτε βάσει τοῦ μυθολογικοῦ στοιχείου ποὺ τὴν καθιστᾶ προστάτιδα ἐμμέσως τῆς Ἀθηνᾶς (βλ. παρακάτω)

Ο ΜΥΘΟΣ:

1.    Ὁ Ἡσίοδος μᾶς ἀναφέρει ὅτι ἡ Μέδουσα ἦταν μία ἀπὸ τῆς Γοργόνες· αὐτὴ καὶ οἱ ἀδελές της ζοῦσαν στὶς ἐσχατιές τῆς Δύσης, στὴν χώρα τῶν Ἑσπερίδων, πέρα ἀπὸ τὸν Ἀτλαντικό. Οἱ ἄλλες δύο ἦταν ἡ Σθενῶ καὶ ἡ Εὐρυάλη καὶ ἦταν κόρες τοῦ Φόρκυ καὶ τῆς Κητοῦς. Ἦταν ἡ πιὸ φριχτὴ ἀπὸ τὶς ἀδερφές της  στὴν ὄψη και ἦταν θνητὴ σὲ ἀντίθεση μὲ ἐκεῖνες καὶ γιὰ αὐτὸ κατέφερε νὰ τὴν σκοτώσει ὁ Περσέας.
2.   Κατὰ τὸν Ὀβίδιο πάλι ἐπρόκειτο γιὰ μιὰ κοπέλα πανέμορφη ποὺ κυνηγοῦσε ὁ Ποσειδώνας θαμπωμένος ἀπὸ τὴν ὀμορφιά της, ἔτρεξε ἐκείνη καὶ κλείστηκε στὸν ναὸ τῆς Ἀθηνᾶς, ὅμως, ἐκεῖνος τὴν βίασε. Ἐξοργισμένη ἡ Ἀθηνᾶ καὶ μὴν μπορῶντας νὰ τὰ βάλει μὲ τὸν Ποσειδώνα, ἔρριξε τὸν θυμό της στὴν κοπέλα κάνοντας τὰ μαλλιά της φίδια καὶ καταριῶντας την ἔτσι, ὥστε κανεὶς νὰ μὴν μπορεῖ νὰ τὴν δεῖ κατάματα χωρὶς νὰ γίνει πέτρα. 

Καί στὶς δύο ἐκδοχὲς ὁ Περσέας τὴν σκότωσε καὶ παρέδωσε τὸ κεφάλι της στὴν Ἀθηνᾶ, ἡ ὁποία τὸ ἔβαλε στὴν ἀσπίδα της σὰν προστασία, μετατρέποντας κάθε ἐχθρὸ σὲ πέτρα, μιᾶς καὶ εἶχαν διατηρηθεῖ οἱ δυνάμεις της. Ὅταν σκοτώθηκε, ἀπὸ μέσα της πετάχτηκε ὁ Πήγασος καὶ ὁ γίγας Χρυσαώρας, παιδιὰ τοῦ Ποσειδώνα.