Ἄν καὶ οἱ λέξεις σατυρικὸς καὶ σατιρικὸς εἶναι ὁμόηχες, δὲν εἶναι ὁμόρριζες ἐν τούτοις.
Μπερδεύοντας τὴν ῥίζα λόγῳ τοῦ ὁμόηχου καὶ σχετικὰ κοντινοῦ θεωρητικὰ θέματος, ἔχει ὑπάρξει ἀπὸ κάποιους μία παρετυμολόγηση.
Ἡ λέξη «σάτιρα» (σατιρίζω, σατιρικός, κ.λπ) ἀφορὰ σὲ σκωπτικὸ/χλευαστικὸ λόγο μὲ σκοπὸ τὴν κριτικὴ σὲ πρόσωπα, πολιτικὲς παρατάξεις κ.ἀ. Ἀπὸ αὐτὴν ἔννοια ἔχει ἐπικρατήσει στὴν καθομιλουμενη ὡς «σάτιρα» ἡ διακωμωδισμένη κριτική.
Ἐτυμολογία: σάτιρα < λατ. satira < satura ( = εἶδος σκωπτικοῦ/χλευαστικοῦ ποιήματος) < λατ. satur (= πλήρης, γεμάτος)
Δὲν ὑπάρχει λέξη «σάτυρα» μὲ ὕψιλον, ὅμως· «Σατυρικὸς» εἶναι αὐτὸς ποὺ ἔχει νὰ κάνει μὲ τοὺς Σατύρους, τοὺς ἀκολούθους τοῦ Διονύσου.
Ἡ ἐτυμολογία τῆς λέξης «Σάτυρος» δὲν ἔχει ἐπιβεβαιωθεῖ. Πιὸ πιθανὸν θεωρεῖται ἡ λέξη αὐτὴ νὰ συνδέεται μὲ τὴν ἔννοια τοῦ «σπέρνω». Ὑπάρχει καὶ ἡ θεωρία ὅτι μπορεῖ ἡ συλλαβὴ «σα-» νὰ ἔχει νὰ κάνει μὲ τὸ ἴδιο θέμα ποὺ ὑπάρχει στὴν λέξη «σάθη» (=πέος) καὶ στὸ σαίνω (=χαϊδεύομαι, θωπεύω νὰ καλοπιάσω...) καὶ τὸ «-τυρος» νὰ εἶναι ἀπὸ τὴν οἰκογένεια τῶν λέξεων «ταῦρος», «τυρὸς»
(Ἂν ἡ λατινικὴ λέξη προερχόταν ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ λέξη «Σάτυρος», τότε θὰ ὑπήρχε γραφὴ «satyra» ὅπως κανονικὰ γινόταν στὴν λατινικὴ μὲ κάθε λέξη ποὺ δανείστηκαν ἀπὸ τοὺςἝλληνες μὲ ὔψιλον)
Μπερδεύοντας τὴν ῥίζα λόγῳ τοῦ ὁμόηχου καὶ σχετικὰ κοντινοῦ θεωρητικὰ θέματος, ἔχει ὑπάρξει ἀπὸ κάποιους μία παρετυμολόγηση.
Ἡ λέξη «σάτιρα» (σατιρίζω, σατιρικός, κ.λπ) ἀφορὰ σὲ σκωπτικὸ/χλευαστικὸ λόγο μὲ σκοπὸ τὴν κριτικὴ σὲ πρόσωπα, πολιτικὲς παρατάξεις κ.ἀ. Ἀπὸ αὐτὴν ἔννοια ἔχει ἐπικρατήσει στὴν καθομιλουμενη ὡς «σάτιρα» ἡ διακωμωδισμένη κριτική.
Ἐτυμολογία: σάτιρα < λατ. satira < satura ( = εἶδος σκωπτικοῦ/χλευαστικοῦ ποιήματος) < λατ. satur (= πλήρης, γεμάτος)
Δὲν ὑπάρχει λέξη «σάτυρα» μὲ ὕψιλον, ὅμως· «Σατυρικὸς» εἶναι αὐτὸς ποὺ ἔχει νὰ κάνει μὲ τοὺς Σατύρους, τοὺς ἀκολούθους τοῦ Διονύσου.
Ἡ ἐτυμολογία τῆς λέξης «Σάτυρος» δὲν ἔχει ἐπιβεβαιωθεῖ. Πιὸ πιθανὸν θεωρεῖται ἡ λέξη αὐτὴ νὰ συνδέεται μὲ τὴν ἔννοια τοῦ «σπέρνω». Ὑπάρχει καὶ ἡ θεωρία ὅτι μπορεῖ ἡ συλλαβὴ «σα-» νὰ ἔχει νὰ κάνει μὲ τὸ ἴδιο θέμα ποὺ ὑπάρχει στὴν λέξη «σάθη» (=πέος) καὶ στὸ σαίνω (=χαϊδεύομαι, θωπεύω νὰ καλοπιάσω...) καὶ τὸ «-τυρος» νὰ εἶναι ἀπὸ τὴν οἰκογένεια τῶν λέξεων «ταῦρος», «τυρὸς»
(Ἂν ἡ λατινικὴ λέξη προερχόταν ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ λέξη «Σάτυρος», τότε θὰ ὑπήρχε γραφὴ «satyra» ὅπως κανονικὰ γινόταν στὴν λατινικὴ μὲ κάθε λέξη ποὺ δανείστηκαν ἀπὸ τοὺςἝλληνες μὲ ὔψιλον)