Powered By Blogger

Δευτέρα 30 Μαΐου 2011

«ΔΥΦΙΟ» , «ΔΥΦΙΟΣΥΛΛΑΒΗ», «ΨΗΦΙΟΛΕΞΗ» ;

*Κατὰ τὸ κράτος,
τὸ bit (μπιτ) εἶναι ἕνα δυαδικὸ ψηφίο, ποὺ μπορεῖ νὰ πάρει τὶς τιμὲς 0 ἢ 1. Στὰ ἀγγλικὰ ἡ λέξη προέρχεται ἀπὸ τὸ ἀρχικά «ΒΙnary digiT» καὶ ἀποδίδεται στὴν ἑλληνικὴ ὡς «ΔΥαδικὸ ψηΦΙΟ», δηλαδή «δυφίο».
Καὶ ἐπειδὴ πρόκειται γιὰ συντετμημένη λέξη, ὅταν ἀριθμῇται γίνεται ὡς ἐξῆς:

1 bit = δυφίο/ μονοδύφιο
2 bit = διδύφια
3 bit = τριδύφια
4 bit = τετραδύφια
  κ.ο.κ.

Τὸ byte (μπάϊτ) ὄντας ἕνα ὀκταδύφιο (8bit) ὀνομάζεται στὴν ἑλληνική «δυφιοσυλλαβή»
     π.χ. 1 byte encoding = ἐγκωδίκευση μονοδυφιοσυλλαβῆς
           

*Κατὰ τὸν Γ. Μπαμπινιώτη πάλι, κρίνεται τὸ «ψηφιολέξη» ὡς μετάφραση τοῦ byte.
ἐνῷ γιὰ τὸ bit κρατεῖ τὸ «ψηφίο».

Τὶς πρῶτες δὲν τὶς κάνουν τόσο ἀποδεκτὲς λόγῳ τῆς μὴ ὀρθῆς γλωσσικῆς πλάσης τῶν λέξεων κατὰ τὸ ἑλληνικὸ σύστημα.

4 σχόλια:

  1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    2. ...αναγκάστηκα να αφαιρέσω και να ξαναπροσθέσω το σχόλιο με διορθώσεις, αφού το σύστημα δεν επιτρέπει επεμβάσεις (επεξεργασία) στα σχόλια μετά την ανάρτησή τους...

      Διαγραφή
  2. Δυστυχώς θα διαφωνήσω με τη λογική σας να ακολουθείτε την σαξονικήν οδό στη σύνθεση των λέξεων, δηλαδή να παίρνουμε την αρχή του α' συνθετικού και το τέλος του δευτερου(*): ΔΥαδικόν + ψηΦΙΟΝ = ΔΥΦΙΟΝ, αφού αυτή η μέθοδος είναι εντελώς ξένη με την ελληνική ιστορική γλωσσική μεθοδολογία.
    Αλλά και ιστορικά, η λέξη "ψηφίον" έχει καθιερωθεί από την μέτρηση με μικρά πετραδάκια (ψήφους) και όχι με τα δάκτυλα όπως οι λατίνοι, που χρησιμοποίησαν για τον λόγο αυτό τη δική τους λέξη digitus(<<ελλ."δείκτης") = δάκτυλος.
    (Χα,χα, Φαίνεται ότι όταν εκείνοι μετρούσαν με τα δάχτυλα, εμείς ήδη χρησιμοποιούσαμε άβακες με πέτρινες χάνδρες!)
    Συμφωνώ λοιπόν με την άποψη του κ. Μπαμπινιώτη για τη χρήση του καθιερωμένου στην ελληνική Γραμματεία "ψηφίου" .

    =================
    (*) αυτή η μέθοδος δεν υπάρχει στην ελληνική γλώσσα και μας έχει οδηγήσει σε τραγικές αποδόσεις αγγλικών όρων, κυρίως στην Πληροφορική, όπου όλα τα συγγράμματα μεταφράζονται απ τα αγγλικά: π.χ. το "ιντερφέις" είναι ενδιάμεση βάση(βοηθητικό πρόγραμμα) μέσω της οποίας επικοινωνούν δύο διαφορετικά συστήματα (Χρήστης και κυρίως πρόγραμμα, ή διαφορετικά Συστήματα με το κυρίως πρόγραμμα ή μεταξύ τους), δηλαδή είναι ένας μεσάζων για να μπορούν να επικοινωνούν μακρινοί δέκτες και λήπτες.Στα αγγλικά πλάστηκε από τις λέξεις INTERract+surFACE = INTERFACE.(φανταστείτε κάτι σαν την επιφάνεια ανάμεσα σε δύο σαπουνοφουσκες ή σαν το τζάμι στο ενυδρείο, όπου ο άνθρωπος μπορεί να έρχεται σ' επαφή με τα υδρόβια όντα). Oι πρώτοι μεταφραστες το απέδιδαν κατά λέξη: "διαπροσωπία"(inter+face), που δεν έβγαζε νόημα στα ελληνικά, αφού δεν έρχονται σ'επαφή πρόσωπα (όψεις, φάτσες=faces), αλλά οντότητες. Αργότερα το απέδωσαν ως "διεπαφή"(που επικράτησε, μια που είναι πιο κοντά στην έννοια των αγγλόφωνων πληροφορικάριων) και τελικά, μετά από αρκετή περιπέτεια, επιτέλους αποδόθηκε ως "διεπιφάνεια", που δεν έχει ακόμη καθιερωθεί παρότι είναι η ακριβέστρη απόδοση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή